همونطور که گفته بودم دیشب همراه با عیال رفتم و فیلم یتیم خانه ایرانو دیدم. عالــــــی!!!
همه فیلم عالی بود!
فیلمبرداری عالی! موسسیقی از اون عالی تر!!
جلوه های ویژه اول فیلمو که نگو، عالی عالی!! اصلا ده دقیقه اول فیلم احساس میکنی داری یه فیلم با کلاس بالای هالیوودی نیگا میکنی. محشر بود!
کیفیت ساخت فیلم خیلی خوب بود اصلا یه چیز تو مایه های "تروی" بود لامصب!! خیلی عالی بود!!
گریم بازیگراش خیلی خوب بود، عالی. درست انگار رفتی به همون دوران. دقیقا مثل همون عکس و فیلمهایی میمونه که از اون دوران به جا مونده. یعنی خیلی عالی!!!
لباس بازیگرها هم که محشر بود طراحی دقیق و خوبی بود، عالی. دیالوگ چی؟ اونم معلومه دیگه عالـــی!!واضح معلوم بود که یه تیم نشستن و دیالوگها رو با ادبیات اون دوره منطبق کردن. حرفهای قلمبه سلمبه داشت ولی نه به اون شدت که کسی ازش سر در نیاره. خیلی عالی بود.
و اما داستان فیلم...
عالــــــــــــــــــــی!!!!
اصلا جای حرف نداره این داستان. داستانی از یه هلوکاست واقعی تو ایران عزیزمون. داستانی از یه قتل عام فجیع تو همین تهران و سایر شهرهای ما.
داستان نشون دادن خباثت و رذلی و بی همه چیزیه این انگلیسی های کثیف.
داستانی از نبودن اتحاد بین اقشار مختلف جامعه. داستان اینکه اگه یه مملکت به حرف یه رهبر گوش نده چه بلایی میتونه سرش بیاد.
داستان غارت اموال ایران به خاطر سیر کردن شکم سربازهای روسیه و انگلیس که قرار بود برن و با یه کشور و دولت دیگه بجنگن.
داستان تحمیل یه قحطی بزرگ به یه مملکت که داره قربانی جنگی میشه که هیچ نقشی توش نداری الا چپاول شدن.
داستان ظلم و ظلم و ظلم که در حق اجداد ما شده. در حق ایرانی ها شده.
چقدر مظلوم بودن ایرانی های اون دوره.
خدا خیرش بده این رپرمونو (هیچکس). آخر فیلم فقط به یاد اون آهنگ و شعرش بودم که میگفت: تا جایی که یادمه این خاک همیشه ندا میداد که یه روز خوب میاد و ...
همه اینایی که گفتم به کنار، فقط میتونم چند خط توضیح بدم که طبق چیزی که تو کتاب قحطی بزرگ اومده، از این واقعه تاریخی اسناد زیادی در دست نیست و یه جورایی شبیه واقعه کربلا میمونه. ولی یه روز میرسه که مردم همه چی رو درباره این استعمار پیر میفهمن. یه روز میفهمن که دولتهای استعمارگر دنیا از کجا به این پیشرفتها رسیدن و از روی جنازه چه کسایی رد شدن.
انقدر خوب و دقیق و قشنگ این فیلم ساخته شده بود که همسرم و اکثر حاضرین سالن از دو ساعت، یک ساعت و نیمشو گریه کردن و به پهنای صورت اشک میریختن.
دربارش بیشتر مینویسم
